Δίας-Κρόνος, οι ακρογωνιαίοι λίθοι της Δημιουργίας.

Από την Ελίνα Βατικιώτη

Ο πανδαμάτωρ Χρόνος

Στην αρχαία Ελλάδα, μιλούσαν για 7 πλανήτες και μετρούσαν μέχρι τον Κρόνο, ο οποίος είναι ο τελευταίος πλανήτης ορατός από την Γη. 


Ο Κρόνος σαν πλανήτης συμβολίζει τα όρια και στην πραγματικότητα για την Γη αποτελεί ένα ορατό όριο… εφ όσον μέχρι εκεί μπορούμε να δούμε. 


Συμβολίζει λοιπόν ότι θεωρούμε υπαρκτό και μπορούμε να αντιληφθούμε το αποτέλεσμά του πάνω στην ύλη.

Η ύλη έχει όρια, μήκος , πλάτος, ύψος και όλο αυτό αποτελεί τον λεγόμενο χώρο.
Ο χώρος μέσα στον οποίο μπορούμε να κινηθούμε αντιλαμβανόμαστε πως έχει όρια.

Δεν υπάρχει χώρος που το μυαλό μας να μην αντιλαμβάνεται τα όρια του.

Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο η ανθρωπότητα λειτουργεί με ανάλογους τρόπους, όπως με τα κάθε λογής σύνορα αλλά ακόμα και τους τίτλους ιδιοκτησίας που αναγράφουν ακριβώς το τι ορίζει ο καθένας.

Το ίδιο μας το σώμα, αποτελεί ένα ορατό όριο, το οποίο περικλείει όλα τα όργανα, τα οποία «οφείλουν» να λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους, μέσα σε αυτό το σύστημα, που οριοθετείται από το δέρμα, έτσι ώστε ο άνθρωπος να είναι ζωντανός. 
Το μυαλό μας δεν αποκωδικοποιεί σαν κάτι το φυσιολογικό, να λειτουργεί ένα σώμα με την καρδιά έξω από αυτό.

Άρα ο Κρόνος συμβολίζει την οριοθέτηση με σκοπό την αρμονική λειτουργία, ενώ δεν επιτρέπει την εξέλιξη μεμονωμένων περιπτώσεων εάν δεν συμφωνεί όλο το σύστημα ως προς αυτό.

Αν πάρουμε για παράδειγμα πάλι το ανθρώπινο σώμα θα διαπιστώσουμε πως ένα βρέφος αναπτύσσεται και εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου… σιγά σιγά, ενώ όλο το σύστημά του συμφωνεί απόλυτα σε αυτό. 


Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να ψηλώσει ένα μέτρο σε μία ώρα… 
Πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένο όλο το σώμα για να συμβεί αυτό, αλλιώς μια τέτοια αλλαγή μπορεί να επιφέρει τον θάνατο.

Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε πως η ενέργεια του Κρόνου είναι να διατηρεί ισορροπίες μέσα στο σύστημα έτσι ώστε να συμβαίνουν όλα στον σωστό χρόνο για το ίδιο το σύστημα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, ότι ο Κρόνος συμβολίζει και τον Χρόνο.

Είναι άμεσα συνδεδεμένοι τόσο για τους λόγους που είπαμε όσο και για το ότι οποιαδήποτε αλλαγή, το ανθρώπινο μυαλό την αντιλαμβάνεται μέσα από τις αλλαγές της ύλης. 
Το πέρασμα του χρόνου είναι ορατό τόσο στο σώμα μας όσο και σε οτιδήποτε υλικό υπάρχει στο περιβάλλον μας.

Μετά από όλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Κρόνος είναι συμβολικά ο κυρίαρχος του υλικού κόσμου, των ορίων και του χρόνου, έτσι ώστε να διατηρούνται οι απαραίτητες ισορροπίες και να επιβιώνει οποιοσδήποτε οργανισμός ή σύστημα, το οποίο του ανήκει. 


Κάθε οργανισμός και κάθε σύστημα διέπεται από την ενέργεια του Κρόνου.

Τι συμβαίνει όταν αυτή η ενέργεια γίνεται αντιληπτή από εμάς και είναι σύμμαχός μας προς την επιβίωση μας; 
Νιώθουμε υγιείς και ασφαλείς πως όλα λειτουργούν όπως πρέπει. 


Τώρα μπορούμε να αναρωτηθούμε τι θα συμβεί, εάν αυτήν την ενέργεια δεν την κατανοούμε και περιμένουμε γρηγορότερη ή μεγαλύτερη εξέλιξη από αυτήν που είναι έτοιμο να αποδεχτεί το εκάστοτε σύστημα; 
Ακολουθώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης, θα μπορούσαμε να πούμε πως καθετί, το οποίο παραμένει μικρότερο και δεν εξελίσσεται στον σωστό χρόνο δημιουργεί ανισορροπία στο υπόλοιπο σύστημα.

Τοποθετούμενοι λοιπόν πάνω στην άποψη πως η ενέργεια του Κρόνου διέπει κάθε είδους σύστημα, μπορούμε να κατανοήσουμε το πώς συνδέεται η δική μας Κρόνια ενέργεια με την εγκόσμια ενέργεια του Κρόνου.

Πριν περάσουμε όμως σε αυτήν την σύνδεση, θα εξετάσουμε το ζευγάρι που δημιουργεί ο Κρόνος με τον Δία.

Το κέρας της Αμάλθειας

Ο Δίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος δεν κατάφερε να φτάσει στην «κρίσιμη μάζα», για να γίνει η έκρηξη που θα τον καθιστούσε εκείνον Ήλιο και το Ηλιακό μας σύστημα με δίδυμους Ήλιους.
Μάλιστα το πέρασμα του Voyager 1 από τον γιγάντιο πλανήτη το 1979 αποκάλυψε την ύπαρξη δακτυλίων, ανάλογων με αυτών του Κρόνου.

Λόγω του μεγέθους του, ο Δίας είναι ένας πλανήτης που κατά κάποιον τρόπο προστατεύει την Γη και τους υπόλοιπους εσωτερικούς πλανήτες από κομήτες και άλλα ουράνια σώματα τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καταστρεπτικά.

Ποια ενέργεια όμως εκπροσωπεί ο Δίας;

Ο Δίας εκπροσωπεί την ενέργεια της δύναμης της εξέλιξης και της επέκτασης.

Είναι η δύναμη που επεκτείνει τα όρια και διευρύνει τους ορίζοντες. 
Εάν έλλειπε αυτή η δύναμη, τότε ο Κρόνος θα μπορούσε απλά να κρατάει σταθερό το σύστημα δίχως καμία εξέλιξη. 
Έτσι δεν θα υπήρχε εξελικτική φάση ζωής, θα υπήρχε ύλη δίχως ζωή. 

Ας πάμε λίγο πίσω στην μυθολογία…

Ο Ουρανός έκανε παιδιά με την Γη και τα έβαζε στα Τάρταρα, μέχρι την στιγμή που τον ευνούχισε ο Κρόνος και πήρε την θέση του άρχοντα της Γης, ο οποίος με την σειρά του, κατάπινε τα παιδιά του για να μην του πάρουν την εξουσία. 


Όταν όμως γεννήθηκε ο Δίας, η μητέρα του η Ρέα, έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη σε μια κουβέρτα και έκρυψε τον Δία στο βουνό Ίδη, στον σημερινό Ψηλορείτη, στην Κρήτη. 
Εκεί τον ανέθρεψε μια νύμφη, η Αμάλθεια που άρμεγε την κατσίκα της (κέρας της Αμάλθειας). 
Οι Κουρήτες, χόρευαν τον πυρρίχιο χορό για να καλύψουν το κλάμα του μικρού Δία και να μην τον ακούσει ο Κρόνος. 
Μέχρι που ο Δίας μεγάλωσε, και διεκδίκησε τον θρόνο από τον Κρόνο σαν πιο νέος και πιο δυνατός.

Αν προσπαθήσουμε να από συμβολίσουμε τον μύθο, θα δούμε πως στην αρχή, στο σύμπαν επικρατούσε η Ουράνια δύναμη, των συνεχόμενων ανατροπών, οι οποίες αν και δημιουργούσαν μορφές (γέννηση του Κρόνου), δεν τους επέτρεπαν να εκφραστούν και να αποκρυσταλλωθούν. 


Όταν η ανάγκη των μορφών μεγιστοποιήθηκε για πραγμάτωση, τότε ο Ουρανός εκδιώχθηκε και την θέση του την πήρε ο Κρόνος – Ύλη. 
Αυτή η μορφή όμως δημιούργησε ζωή, την οποία δεν άφηνε να εκδηλωθεί, για να μην της πάρει την θέση αλλά και γιατί στην ουσία αγνοούσε την ύπαρξή της.

Γιατί όμως λέμε τον Δία «ζωή»;

Το ίδιο το όνομα μας καθοδηγεί εφ όσον είναι ο Ζευς, που σημαίνει ΖΩΗ, εκτός αυτού όμως, ο ίδιος ο μύθος μας περιγράφει την γέννηση ενός εμβρύου. 
Κάθε γυναίκα που κυοφορεί, ακόμα και σήμερα λέμε ότι βρίσκεται σε ΕΝ -ΔΙΑ-ΦΕΡΟΥΣΑ, δηλ. φέρνει έναν Δία, μια ζωή.

Η Κρήτη σαν τοποθεσία, μοιάζει με την λεκάνη της γυναίκας, ενώ η Αμάλθεια, της οποίας το γάλα είναι αστείρευτο, μας προσανατολίζει στον πλακούντα, όσο για τους Κουρήτες και τον πυρρίχιο χορό, θα μπορούσαμε να τους συνδέσουμε με τις αυξημένες σε ένταση λειτουργίες του γυναικείου σώματος, (όπως η πίεση του αίματος), κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε πως το δίπολο του Δία με τον Κρόνο, μας δίνουν την εξελικτική πορεία της μορφής, όπως ακριβώς αποτυπώθηκε στον αρχαιοελληνικό μύθο της Δημιουργίας των Ελλήνων με τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα να πετούν πέτρες που γίνονταν άνθρωποι.

Ο Δίας είναι η δύναμη της επέκτασης και ο Κρόνος η δύναμη της μορφής, 
ο Δίας εμψυχώνει και ο Κρόνος πραγματώνει, 
ο Δίας διοχετεύει ενέργεια και ο Κρόνος την κάνει ύλη. 


Το ζήτημα σε όλες τις ενέργειες, είναι να λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους, ώστε να ωφελούνται αμφίπλευρα.