Από την Ελίνα Βατικιώτη
Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι μπορούσαν να διακρίνουν
στον ουρανό πέντε πλανήτες: τον Ερμή, την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Δία και
τον Κρόνο. Οι αρχαίοι Έλληνες τους έδωσαν τα ονόματα των θεών
τους, αναγνωρίζοντας σε κάθε πλανήτη μια συγγένεια με τις δυνάμεις και τα
χαρακτηριστικά των θεοτήτων. Μαζί με τον Ήλιο και τη Σελήνη, σχηματιζόταν
το σύνολο των επτά ουράνιων σωμάτων,
ο ιερός αριθμός της αρμονίας.
Ο
“γοργοπόδαρος” Ερμής: Ο πλανήτης Ερμής, όντας ο πλησιέστερος
στον Ήλιο, διαγράφει ταχύτατη τροχιά και ολοκληρώνει έναν πλήρη κύκλο γύρω από
τον Ήλιο σε μόλις 88 ημέρες.
Αυτή η γρήγορη κίνηση θυμίζει την ευκινησία του θεού
Ερμή, του αγγελιοφόρου των θεών, που χαρακτηρίζεται από την
ταχύτητα και την ευελιξία του.
Στη μυθολογία, ο Ερμής είναι ο θεός της
επικοινωνίας, του λόγου και της γραφής, σύμβολο της πνευματικής ευστροφίας και
των μηνυμάτων.
Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο πλανήτης περιέχει μεγάλες ποσότητες άνθρακα σε μορφή γραφίτη, το υλικό που χρησιμοποιείται στα μολύβια, προσθέτοντας έναν συμβολικό σύνδεσμο με τη γραφή και τον λόγο, που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του θεού Ερμή.
Τυχαίο πως ο πλανήτης Ερμής όπως και ο θεός
Ερμής κυβερνούν την επικοινωνία, τον γραπτό και προφορικό λόγο ?
Η “εωσφόρος” Αφροδίτη : Ο πλανήτης Αφροδίτη πήρε το όνομά του από τη θεά της ομορφιάς, καθώς η λάμψη του είναι τόσο έντονη που αντανακλά σχεδόν όλο το φως του Ήλιου, καθιστώντας τον το πιο φωτεινό ουράνιο σώμα μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη.
Παρά τη λαμπρότητα, η επιφάνεια της Αφροδίτης είναι σκοτεινή και καλύπτεται από πυκνά νέφη θειικού οξέος, γεγονός που δημιουργεί μια μυστηριώδη αντίθεση, προκαλώντας δέος και θαυμασμό. Γι’ αυτό ονομάστηκε και “εωσφόρος”, δηλαδή “αυτός που φέρνει το φως”, καθώς είναι το πρώτο ουράνιο σώμα που εμφανίζεται στην αυγή και το τελευταίο που χάνεται στο σούρουπο.
Το
σύμβολό της, που θυμίζει το ωάριο, αντιπροσωπεύει
αστρολογικά τη θηλυκή ενέργεια που περιμένει παθητικά αλλά κατακτά με τη
γοητεία της και την ακαταμάχητη αδράνειά της.
Η Αφροδίτη, ως
πλανήτης της έλξης και της κοινωνικής γοητείας, αποτυπώνει τους τρόπους με τους
οποίους επιδιώκουμε να γίνουμε αρεστοί στους γύρω μας, εκφράζοντας την ανάγκη
για αποδοχή, αγάπη και ερωτισμό.
Ο “ματωμένος” Άρης :
Ο πλανήτης Άρης διακρίνεται για το χαρακτηριστικό κόκκινο
χρώμα του, το οποίο οφείλεται στον οξειδωμένο σίδηρο στην
επιφάνειά του, δημιουργώντας την εντύπωση αίματος και πολέμου.
Στη
μυθολογία, ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου και
της αδυσώπητης μάχης, και ο πλανήτης που φέρει το όνομά του αποτυπώνει αυτή την
επιθετική ενέργεια.
Η ανακάλυψη του σιδήρου, που συνδέεται και με τον
πλανήτη, ήταν ένα κομβικό σημείο για την ανθρωπότητα, καθώς
οδήγησε από την εποχή του χαλκού στην εποχή του σιδήρου, επιφέροντας τεράστιες
αλλαγές στην τέχνη του πολέμου.
Τα όπλα έγιναν πιο ισχυρά και ανθεκτικά, επιτρέποντας
στους ανθρώπους να διεξάγουν πολέμους με μεγαλύτερη επιτυχία και να διεκδικούν
πιο δυναμικά, γεγονός που αντικατοπτρίζει πλήρως την πολεμική φύση του Άρη.
Στη μυθολογία, αδελφός του Άρη είναι ο Ήφαιστος, που κατέχει αντίστοιχες ιδιότητες με τον Άρη, αλλά σε ένα πιο εσωτερικό και δημιουργικό επίπεδο.
Ο Άρης, πανέμορφος και δυναμικός, ενσαρκώνει την ωμή
δύναμη της μάχης, ενώ ο Ήφαιστος, άσχημος αλλά εξαιρετικά ταλαντούχος,
αντιπροσωπεύει τη δύναμη της δημιουργίας και της μετατροπής της ύλης,
φτιάχνοντας όπλα και πανοπλίες για τους θεούς. Και οι δύο έχουν σχέση με την
Αφροδίτη, ο Άρης ως εραστής της και ο Ήφαιστος ως σύζυγός της, γεγονός που
δημιουργεί μια πολυδιάστατη σύνδεση ανάμεσα στον έρωτα, την τέχνη και τη μάχη.
Ο “Εν-Δια-φέρον” Δίας :
Ο πλανήτης Δίας, ο μεγαλύτερος του ηλιακού συστήματος,
φέρει το όνομα του βασιλιά των θεών λόγω του τεράστιου μεγέθους και της
ακατανίκητης ισχύος του, που τον καθιστούν κυρίαρχο ανάμεσα στους πλανήτες.
Με
πάνω από 80 φεγγάρια σε τροχιά γύρω του, ο Δίας αποτελεί σύμβολο
της ζωής και της πνευματικής γονιμότητας,
καθώς το όνομά του, Ζευς, ετυμολογικά συνδέεται με τη "ζωή".
Από αυτό προκύπτει και η λέξη “εν-Δία-φέρον”,
που αναφέρεται σε ό,τι περιέχει σπόρο πνευματικό, ενώ και η
εγκυμοσύνη ονομάζεται “εν-Δια-φέρουσα”, συνδέοντας τον πλανήτη
με τη δημιουργία και την ανάπτυξη.
Αστρολογικά,
η γονιμότητα και η ευημερία που εκπροσωπεί ο Δίας αποτυπώνονται συμβολικά και
στην εικόνα του γονιμοποιημένου ωαρίου, που εντυπωσιακά μοιάζει με τον πλανήτη
Δία, μια σύμπτωση που πιθανώς δεν είναι καθόλου τυχαία.
Το “όριο” Κρόνος : Ο Κρόνος, ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης που μπορούσαν να παρατηρήσουν οι αρχαίοι Έλληνες, κινείται αργά και σταθερά, προκαλώντας την αίσθηση του χρόνου και της σταθερότητας, στοιχεία που συνδέονται με το όριο και τον περιορισμό.
Στη μυθολογία,
ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του για να διατηρήσει τον έλεγχο, σύμβολο
συγκράτησης και ορίων, καθώς αντιπροσωπεύει το φόβο της απώλειας
εξουσίας.
Αστρολογικά, ο Κρόνος συνδέεται με τις πρακτικές
πτυχές της ζωής, όπως οι δεσμεύσεις, οι ευθύνες και οι προκλήσεις που
αντιμετωπίζουμε.
Είναι ο πλανήτης που μας διδάσκει μέσα από τον
περιορισμό, την πειθαρχία και τη συνέπεια, καθιστώντας τον απαραίτητο για την ωρίμανση
και την αυτογνωσία μας.
Οι Έξω - Κρόνιοι !
Ο "Επαναστάτης" Ουρανός: Ο
Ουρανός είναι ένας από τους πλανήτες που ανακαλύφθηκαν πολύ αργότερα από την
αρχαιότητα, με την ανακάλυψή του να γίνεται το 1781,
μια εποχή γεμάτη επαναστάσεις και αλλαγές.
Το όνομα
Ουρανός προέρχεται από το ρήμα «ορώ», που σημαίνει "βλέπω".
Ο Ουρανός είναι αυτός "που βλέπει" και ως
θεότητα συμβολίζει τον ουρανό, την ευρύτητα και το πνεύμα που βλέπει πέρα από
τα επίγεια όρια.
Αστρολογικά, ο Ουρανός αντιπροσωπεύει την
όραση πέρα από το συνηθισμένο, την ικανότητα να βλέπουμε νέες
προοπτικές και να κάνουμε επαναστατικές αλλαγές.
Φέρνει τη φώτιση, την έμπνευση και τη διευρυμένη
συνείδηση, λειτουργώντας ως σύμβολο οραματισμού και καινοτομίας.
Αν και ο Ουρανός δεν ονομάστηκε απευθείας από παιδί,
η επιμονή του Γιόχαν Μπόντε για ένα μυθολογικό όνομα, αντί του αρχικού
«Georgium Sidus» που είχε προταθεί από τον Χέρσελ, εκφράζει μια απλότητα και
ένα παιδικό ενδιαφέρον για τη συνέχιση των ονομάτων από την αρχαία ελληνική
μυθολογία. Έτσι, ο Ουρανός, ο πατέρας των Τιτάνων και θεός του ουρανού, φάνηκε
το καταλληλότερο όνομα.
Ο "Ονειρικός" Ποσειδώνας: Η
ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1846 συνέπεσε με μια εποχή μεγάλων αλλαγών και
νέων ανακαλύψεων στον τομέα της τέχνης, της επιστήμης και της ψυχολογίας.
Μάλιστα, η περίοδος αυτή συνδέεται με την ανάδυση
του Ρομαντισμού και την αρχή του Συμβολισμού, καλλιτεχνικά κινήματα
που εστίαζαν στη φαντασία, το όνειρο, το συναίσθημα και τα μυστικά της
ανθρώπινης ψυχής.
Η λέξη Ποσειδώνας συνδέεται με την έννοια του "ποτίζει
τη γη".
Ως θεός των θαλασσών και των υδάτων, ο Ποσειδώνας
φέρνει την ενέργεια που ποτίζει και αναζωογονεί τη Γη, συνδέοντας το νερό ως
πηγή ζωής και δημιουργίας.
Αστρολογικά,
ο Ποσειδώνας εκφράζει το βάθος του συναισθήματος, τη φαντασία και την
πνευματική αναζήτηση, θυμίζοντας τη δύναμη των υδάτων που ποτίζουν και θρέφουν,
αλλά και την τάση για διείσδυση στο ανεξερεύνητο, ενώ επίσης τονίζει την ανάγκη
να έρθουμε σε επαφή με οτιδήποτε δεν αφορά στην ύλη.
Ο " Μεταμορφωτής" Πλούτωνας: Η
ανακάλυψη του Πλούτωνα το 1930 συνέπεσε
με μια εποχή έντονων κοινωνικών, επιστημονικών και πολιτικών
αλλαγών, που αντικατοπτρίζουν τη βαθιά, μεταμορφωτική ενέργεια
του Πλούτωνα. Οι εξελίξεις αυτής της περιόδου συνδέονται με θέματα εξουσίας,
ελέγχου, μυστικότητας και ριζικής αλλαγής,
Στη μυθολογία,
ο Πλούτωνας είναι ο θεός του κάτω κόσμου (Άδης), κυβερνώντας τον θάνατο και
την αναγέννηση.
Το όνομα Πλούτωνας συνδέεται με τον "πλούτο",
καθώς ο θεός Πλούτωνας κυβερνά τα πολύτιμα στοιχεία της γης που βρίσκονται στο
βάθος της, όπως τα ορυκτά και τα πετρώματα. Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι ό,τι
βρίσκεται κρυμμένο και πολύτιμο μέσα στη γη, παραπέμποντας στην έννοια της
αφθονίας.
Αστρολογικά,
ο Πλούτωνας αντιπροσωπεύει τον εσωτερικό πλούτο που ανακαλύπτουμε μέσω της
μεταμόρφωσης και της αναγέννησης.
Είναι η δύναμη της ανασκαφής του κρυφού πλούτου της
ψυχής, οδηγώντας μας σε βαθύτερη αυτογνωσία.
Το όνομα του Πλούτωνα προτάθηκε από την 11χρονη Βενετία Μπέρνι από την Αγγλία.
Η Βενετία, η οποία είχε ενδιαφέρον για
τη μυθολογία, άκουσε για την ανακάλυψη του νέου πλανήτη και πρότεινε το όνομα
Πλούτωνας, ο θεός του κάτω κόσμου, μιας και ο πλανήτης ήταν απομακρυσμένος και
σκοτεινός. Η ιδέα της έφτασε στο Αστεροσκοπείο Λόουελ, το οποίο αποδέχτηκε το
όνομα, καθώς το συμβολικό νόημα ταίριαζε με τον χαρακτήρα του πλανήτη.
Μετά τον Πλούτωνα και για πολλά χρόνια, οι αστρονόμοι περίμεναν την ανακάλυψη ενός ακόμη ουράνιου σώματος πέρα από την τροχιά του. Η προσμονή αυτή δεν ήταν τυχαία, καθώς η παρατήρηση των κινήσεων άφηνε υποψίες για έναν νέο πλανήτη.
Όταν τελικά, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ανακαλύφθηκε ένα νέο σώμα,
έλαβε αρχικά το ανεπίσημο όνομα “Ζήνα”, από την τηλεοπτική ηρωίδα αλλά
και ως γυναικεία εκδοχή του Δία (Ζευς). Το
όνομα αυτό είχε όμορφο συμβολισμό, καθώς συνδεόταν με τη ζωή, τη συνέχεια και
την αναγέννηση μετά τον μετασχηματισμό που εκφράζει ο Πλούτωνας.
Σύντομα όμως η κοινότητα των αστρονόμων διαφώνησε !!!!
Μέσα από επιστημονικές διαμάχες αποφασίστηκε όχι μόνο να μετονομαστεί το νέο σώμα σε “Έριδα” (τη θεά της διχόνοιας) αλλά
και να υποβαθμιστεί ο ίδιος ο Πλούτωνας σε “πλανήτη–νάνο”.
Η αλλαγή αυτή, που επικυρώθηκε το 2006 από τη Διεθνή
Αστρονομική Ένωση, άλλαξε ριζικά την εικόνα που είχαμε για το ηλιακό σύστημα.
Η μυθολογία μας θυμίζει ποια ήταν η Έριδα...
Κόρη
της Νύκτας, θεότητα της φιλονικίας και του διχασμού,
γνωστή για το περίφημο “μήλο της Έριδος”
που οδήγησε στον Τρωικό Πόλεμο. Η ενέργειά της Δεν σχετίζεται με δημιουργία και συνέχεια, αλλά με
διαμάχη, ανταγωνισμό και σύγκρουση. Έτσι, η επιλογή αυτού του ονόματος φέρνει
έναν συμβολισμό αντίθετο από εκείνον της Ζήνας.
Αρχέτυπα τέτοιας ισχύος δεν είναι ποτέ ουδέτερα.
Το όνομα Ζήνα θα μπορούσε να αποδώσει μια αρχή ζωής μετά τον μετασχηματισμό, όμως η επιλογή του ονόματος Έριδα εισάγει ένα διαφορετικό μήνυμα. Αντί για συνέχεια και γονιμότητα, σύγκρουση και διχασμός.
Από αρχετυπική σκοπιά, η επιλογή
αυτή μοιάζει να μπλοκάρει τη ροή μιας δημιουργικής ενέργειας που θα άνοιγε
δρόμο σε μια νέα φάση εξέλιξης. Αντί να οδηγούμαστε σε μια εμπειρία ζωής μετά
τον μετασχηματισμό, ο συμβολισμός μας κατευθύνει στην έριδα, αφήνοντας ένα
αίσθημα ασυνέχειας και απώλειας.
Ευτυχώς, οι αστρολόγοι δεν έχουμε εντάξει ακόμα την Έριδα στις ερμηνείες μας και την αφήνουμε έξω από την ανάλυση, ενώ συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε τον Πλούτωνα ως κανονικό πλανήτη.
Με αυτόν τον τρόπο, συνειδητά ή ασυνείδητα, αγνοήσαμε την αστρονομική υποβάθμιση και προσπαθούμε να διατηρήσουμε αρχετυπικές ισορροπίες που θα διαταράσσονταν αν δεχόμασταν την Έριδα.
Κι αν συχνά θεωρούμαστε «παράξενοι» ή περιθωριακοί επειδή ασχολούμαστε με την αστρολογία, η στάση μας αυτή δείχνει μια εσωτερική πρόθεση να διαφυλάξουμε τον κύκλο μετασχηματισμού και ζωής που εκφράζει ο Πλούτωνας, ακόμα κι αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι και γιατί το κάνουμε.
Ίσως στο μέλλον,
όταν οι επιστήμονες επανεξετάσουν το ζήτημα, να της δοθεί ένα όνομα που να
ταιριάζει περισσότερο στον ρόλο της, όπως Ζήνα ή Δήμητρα, που συμβολίζουν τη
ζωή και τη γονιμότητα.
Ελίνα Βατικιώτη :
Υπεύθυνη Σπουδών στο Διαδικτυακό Αστρολογικό Σχολείο :
Facebook : https://www.facebook.com/EAstrologySchool
Instagram:
